“Elke woensdag minivakantie”

Midden in een carrièreswitch vindt Sophie een uitdagende vrijwilligersklus in het kookteam van Buurtwerkplaats Noorderhof aan de Sloterplas. Elke woensdag tovert zij, al dan niet samen met mede-kokers, een heerlijke lunch op tafel voor de klussers en kunstenaars van deze oase aan de plas.

Sinds 2015 heeft een aantal enthousiaste ontwerpers een stuk braakliggend terrein naast het Sloterparkbad omgetoverd tot een bruisende ontmoetings- en ontwikkelplek waar geleerd en gewerkt wordt. Gewerkt, letterlijk aan allerhande klussen en kunstprojecten, maar in overdrachtelijke zin aan een betere wereld (“social design”) door het stimuleren van ontmoeting, creativiteit en samen creëren.

Hoe dat in de praktijk uitpakt, merk ik direct wanneer ik het terrein op wandel. Het geluid van lassen, zagen en timmeren is oorverdovend, en achter de grote keet wordt gewerkt aan een enorm stalen kunstwerk, terwijl daarnaast een groep bezig is met het bouwen van een enorme aardworm voor de Museumnacht. Nog iets verder zie ik hoe de drijvende Finse sauna in gereedheid wordt gebracht om af te varen de plas op. De gasten staan bibberend aan de kant.

“Ik wilde iets met koken en bakken”

In de grote keet zelf is het ook nog druk. De lunch is net achter de rug. Drijvende kracht achter die maaltijd is Sophie, die ik daar dan ook bezig tref. Ze staat nog even een Turkse buurtbewoonster te woord en dan kunnen we rustig het gesprek aangaan. Nou ja, rustig: ook in de keet blijft het een komen en gaan van actieve buurtbewoners, kunstenaars, studenten en andere “makers” van de werkplaats.

Sophie wandelde zelf zo’n tien maanden geleden voor het eerst het terrein op. Ze was op zoek naar vrijwilligerswerk in een periode waarin zij van loopbaan wisselde. Ze was gezondheidswetenschapper, ze wordt banketbakker!

“Ik liep altijd hier langs tijdens mijn rondjes hardlopen om de Sloterplas, en ik was op zoek naar vrijwilligerswerk, iets met koken en bakken. En toen kwam dit eruit bij een gesprek met Vrijwilligers Centrale Amsterdam. Dus dat was leuk.”

Vrijheid en improvisatie

Sophie kon in de buurtwerkplaats aan de slag in het kookteam. “Ik ben heel warm ontvangen en kon gelijk aan de slag en kreeg heel veel vrijheden.” Concreet betekent het elke woensdag, vaak samen met anderen, de lunch verzorgen voor circa twintig personen. Dat aantal varieert, zoals eigenlijk niets echt zeker is: “Het koken is altijd een uitdaging. Het werkt altijd anders dan je verwacht. Je weet nooit wat je aantreft, of er nog spullen over zijn van een evenement in het weekend, wie er mee-eten, zijn er spullen uit de moestuin die we moeten gebruiken. Soms zijn er mensen van het klusteam die dan gastkok zijn en dan ben ik het hulpje, zeg maar. Dat is ook prima.”

Koken buiten, kamperen in de stad

Vanaf het begin heeft Sophie zich op haar plaats gevoeld. De ontvangst was warm en “Ik vind het zelf heel verrijkend. Je leert hele leuke mensen kennen en je komt in werelden die je niet zo kende. Het is ook leuk om met anderen te koken. En je krijgt meer verbinding met je buurt en leert buurtbewoners kennen.”

En het levert ook nog eens goede werkervaring op, zoals het extreme improviseren. “Elke keer met een andere situatie omgaan, ondanks dat je een soort concept in je hoofd hebt voor die dag, pakt het toch altijd anders uit.”

Zoals die keer dat ze in haar hoofd had om Erbeerknödel te maken, een specialiteit uit Zuid-Duitsland waar Sophie achttien jaar geleden vandaan vertrok om in Amsterdam te gaan studeren. Toen viel weer eens de elektriciteit uit, zodat de lekkernij pas laat in de middag klaar was. Maar, who cares: de buurtwerkplaatsbezoekers zijn flexibel.

Ook het feit dat er op het hele terrein maar één watertappunt is, vraagt om improvisatie. Zeker omdat het koken ook vaak buiten plaatsvindt, lijkt het wel een beetje op kamperen. Glunderend stelt Sophie dan ook: “Elke woensdag een minivakantie.”

Een soort familie

Sophie heeft nu een baan als banketbakker gevonden. Voor het koken in de buurtwerkplaats is dan even geen tijd meer. Eerst maar wennen aan de nieuwe realiteit. Ze zal het wel missen. “Het is toch een soort familie.”

Maar voor evenementen komt ze vast wel eens terug. Of voor de drijvende sauna, gebouwd door Finse buurtbewoners, of zwemmen met bezoekers van de buurtwerkplaats. Er is altijd wat te doen!

Wil jij ook ontdekken wat vrijwilligerswerk jou kan brengen?

Bekijk alle mogelijkheden online of maak een afspraak voor advies op maat – We helpen je graag op weg!

Tekst: Piet Renooy
Foto’s: Marcel Jansen