“Vrijwilligerswerk heeft me echt verrast!”

“Het was één van de leukste zomers die ik in tijden heb gehad,” vertelt Vanessa. Afgelopen mei besloot ze haar nieuwsgierigheid te volgen en allerlei vrijwilligersklussen te proberen. “De ene week was ik in een museum met ouderen, de andere week op een festival of in Artis. Ik herontdekte niet alleen mijn eigen stad, maar ook mezelf. Het trok me telkens uit mijn hoofd en gaf me een gevoel dat ik lang gemist had.” 

“Ik was altijd zó kritisch op mezelf. Alles moest perfect. Op een gegeven moment brak het me op. Na mijn laatste baan in de journalistiek wist ik het echt even niet meer. Ik wilde steeds een stapje hoger, beter. Maar wat was dat? Ik besloot te gaan reizen, in de hoop dat ik zou ontdekken wat ik wilde. Toen ik terugkwam, dacht ik: oké, we gaan er weer tegenaan. Ik solliciteerde, sprak mensen, maar het voelde allemaal niet goed. Alsof ik wel aan het rennen was, maar niet wist waarheen. Mijn jobcoach vroeg op een dag: ‘Je hebt best veel tijd over, waarom ga je geen vrijwilligerswerk doen?’ Daar had ik nooit aan gedacht. Maar ik dacht: ja, waarom eigenlijk niet?”

Googelen naar avontuur

“Dus ik ging gewoon googelen: ‘vrijwilligerswerk Amsterdam’. Toen kwam ik op de site van Vrijwilligers Centrale Amsterdam. Zoveel mogelijkheden: Je kunt iets doen met ouderen, kinderen, dieren, festivals, theater, natuur… Wow, wat een wereld ging er voor me open. Het eerste wat ik zag, was een oproep om een mediatraining te geven – precies mijn vakgebied. Dat voelde meteen als een teken. Ik reageerde, maar aangezien dat een eenmalige klus was, wilde ik meer.”

Angst kan je zó klein houden

“Mijn oog viel op het KlankKleurFestival, een klein klassiek muziekevent. Drie dagen later stond ik daar al. Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Maar het was zó leuk. Ik stond achter de bar, schonk drankjes in, praatte met mensen die ik anders nooit was tegengekomen. Tussendoor mocht ik zelf naar de muziek luisteren en kreeg wat te eten. Dit voelde helemaal niet als werk, maar licht en ontspannen. Ik kreeg er geen geld voor, maar iets veel waardevollers: plezier, rust en even niet in mijn hoofd zitten. En dat was zó goed voor me.”

“Dat smaakte naar meer. Ik ging ook aan de slag bij zorginstelling Amsta, waar ik samen met enkele andere vrijwilligers ouderen mee naar buiten nam – naar een museum, naar Artis of gewoon voor een kop koffie. Simpele dingen, maar ze maakten verschil. Sommige bewoners kwamen bijna nooit buiten. Je zag het in hun ogen: dat ze genoten, dat iemand even tijd voor ze had. Dat raakte me. Met één mevrouw, 77 jaar, had ik meteen een klik. Ze vertelde over haar leven, over keuzes die van invloed zijn geweest. Dat ze tijdens haar eerste zwangerschap een miskraam kreeg en uiteindelijk nooit moeder is geworden uit angst voor nog een miskraam. En daar achteraf toch wel spijt van heeft dat ze het niet meer heeft aangedurfd. Toen dacht ik: wow. Angst kan je zó tegenhouden. En ik besloot: dat wil ik niet. Ik wil me niet laten leiden door angst.”

Het leven op scherp

“Het vrijwilligerswerk bracht mij niet alleen mooie ontmoetingen, maar ook scherpe inzichten. In die zorginstelling zag ik hoe jong sommige bewoners waren: soms 65 jaar, en al zo ziek dat ze niet meer thuis konden wonen. Dat vond ik heftig. Het maakte me bewust dat het leven niet vanzelfsprekend is. Ik wil gezond blijven, bewegen, goed eten, goed voor mezelf zorgen.”

Durven bestaan

“Door het vrijwilligerswerk vulde ik mijn zomer op een onverwacht mooie manier. Ik was de hele zomer in Nederland, maar verveelde me geen moment. De ene week was ik in een museum met ouderen, de andere week op een festival of in Artis. Ik heb mijn eigen stad herontdekt — en mezelf ook een beetje. Het gaf mij zelfs het duwtje om voor mezelf te beginnen. Ik was altijd bang om te springen, maar nu dacht ik: ik doe het gewoon en ga ervoor, ook al vind ik het eng. En zodra ik dat deed, kwamen er vanzelf kansen op mijn pad. Ik wil nog steeds coole dingen doen, maar nu op mijn eigen manier. Ontspannen. Op Vanessa’s manier.

Vrijwilligerswerk heeft me echt iets gegeven. Namelijk dat ik weer vertrouwen heb in mezelf. Nu denk ik: perfectie bestaat niet. Soms is het genoeg om gewoon even te zijn. Gewoon even bestaan. Dat voelde zo bevrijdend.”

Wil jij ook ontdekken wat vrijwilligerswerk jou kan brengen?

Bekijk de mogelijkheden online of maak een afspraak voor advies op maat – misschien ligt jouw ‘teken’ daar ook al te wachten.

Foto’s: Kitty de Jong
Tekst: Linda Slagter